Την ακουστική εκδοχή του νέου τους τραγουδιού παρουσίασαν χθές τα "Κίτρινα
Ποδήλατα" στην τηλεοπτική εκπομπή του Αντ1, "Ράδιο Αρβύλα"! Όπως δήλωσαν οι Γιώργος & Αλέξανδρος Παντελιάς (Κίτρινα Ποδήλατα), η
ολοκληρωμένη ηχητική μορφή του τραγουδιού καθώς και ο τίτλος του θα παρουσιαστούν στις 10
Μαρτίου 2012, στη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στο "Gagarin 205" στην
Αθήνα! Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την προγραμματισμένη συναυλία ρίξτε μια ματιά ΕΔΩ.
Μπορείτε να ακούσετε το τραγούδι ΕΔΩ
Αν διάβαζα τη σκέψη θα είχα επιλέξει στην άκρη του γκρεμού σου να μην φρέναρα.
Θα πάγωνα το βλέμμα,θα σκούπιζα το αίμα και όλα θα ήτανε μονάχα αυτοάμυνα.
Μα εγώ γύρισα κοντά σου, χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα,
φτερουγίζοντας δειλά στα βήματά σου που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα.
Μα εγώ γύρισα κοντά σου, χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα,
φτερουγίζοντας δειλά στα βήματά σου που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα, τόσο μόνα.
Για όσα δίψασε η καρδιά μου,μες στην άσβεστη φωτιά μου δε σου μίλησα ποτέ μα σου εμπιστεύτηκα, το μεγάλο θησαυρό μου και το ξύλινο αλογό μου ,παραμύθι στο χαμόγελό σου έπλεξα.
Αν άλλαζα το δρόμο, αν γύρναγα το χρόνο, αν έκτιζα ξανά όσα χάλασα,δεν θα έβρισκα ούτε λέξη τη φυγή μου να ερμηνεύσει,στο ταξίδι αυτό έλειπε η θάλασσα.
Μα εγώ γύρισα κοντά σου, χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα,
φτερουγίζοντας δειλά στα βήματά σου που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα.
Μα εγώ γύρισα κοντά σου, χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα,
φτερουγίζοντας δειλά στα βήματά σου που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα,τόσο μόνα.
Στίχοι:
Όσα είχα στο μυαλό μου, στο ανόητο κενό και όσα άντεχε η ψυχή μου στα ψιθύρισα,τα λίγα αληθινά μου, τα ακριβά και τα φτηνά μου, σφιχτά μες στις παλάμες σου τα έκλεισα.Αν διάβαζα τη σκέψη θα είχα επιλέξει στην άκρη του γκρεμού σου να μην φρέναρα.
Θα πάγωνα το βλέμμα,θα σκούπιζα το αίμα και όλα θα ήτανε μονάχα αυτοάμυνα.
Μα εγώ γύρισα κοντά σου, χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα,
φτερουγίζοντας δειλά στα βήματά σου που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα.
Μα εγώ γύρισα κοντά σου, χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα,
φτερουγίζοντας δειλά στα βήματά σου που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα, τόσο μόνα.
Για όσα δίψασε η καρδιά μου,μες στην άσβεστη φωτιά μου δε σου μίλησα ποτέ μα σου εμπιστεύτηκα, το μεγάλο θησαυρό μου και το ξύλινο αλογό μου ,παραμύθι στο χαμόγελό σου έπλεξα.
Αν άλλαζα το δρόμο, αν γύρναγα το χρόνο, αν έκτιζα ξανά όσα χάλασα,δεν θα έβρισκα ούτε λέξη τη φυγή μου να ερμηνεύσει,στο ταξίδι αυτό έλειπε η θάλασσα.
Μα εγώ γύρισα κοντά σου, χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα,
φτερουγίζοντας δειλά στα βήματά σου που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα.
Μα εγώ γύρισα κοντά σου, χελιδόνι που επιμένει στο χειμώνα,
φτερουγίζοντας δειλά στα βήματά σου που έμοιαζαν στο χιόνι τόσο μόνα,τόσο μόνα.